“เดิมโรงเลี้ยงวัวนั้นทิ้งให้รกร้างอย่างไร้ประโยชน์ ผมจึงปรับปรุงเป็นบ้านพักของตัวเอง เพื่อจะได้มาอยู่อย่างเป็นสัดส่วนใกล้ๆแม่”
เราขับรถออกจากมหานครลอนดอนมาตามทางหลวงแผ่นดินไกลร่วมร้อยกว่าไมล์ เพื่อจะมายังเขตแฮมเชียร์ (Hampshire) ซึ่งอยู่ทางชายฝั่งตอนใต้ของประเทศอังกฤษ ก่อนจะเดินทางมาที่นี่ คุณคิม วิลกี้
เจ้าของบ้านที่เราจะมาเยือนได้อธิบายเส้นทางว่า เมื่อเลี้ยวเข้าถนนดีนแล้วไม่ต้องตกใจถ้าเจอถนนขรุขระ ให้ขับตรงเข้ามาเรื่อยๆ จะเจอบ้านของเขาอยู่ด้านขวาของถนน ทว่าถนนขรุขระเกินกว่าที่เราคิดไว้ และไม่มีวี่แววของบ้านให้เห็นเลยสักหลัง อีกทั้งถนนก็แคบมาก รถไม่สามารถวิ่งสวนทางกันได้ ยังดีที่ข้างหนึ่งของถนนปลูกต้นไม้แน่นเหมือนแนวรั้ว ทำให้รู้สึกเพลินตาได้บ้าง
ส่วนอีกด้านเป็นรั้วลวดหนามเตี้ยๆกั้นเขตที่ดินซึ่งเป็นเนินหญ้าเหมือนในสนามกอล์ฟ มองไม่เห็นอะไรนอกจากกระต่ายป่าที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มๆ ขับไปได้สักพักเราก็เห็นไก่ป่าตัวผู้หางยาวยืนขวางอยู่กลางถนน พอมันได้ยินเสียงรถก็รีบวิ่งหลบเข้าไปในแนวไม้ข้างทาง สีสันที่สวยงามของเจ้าไก่ป่าตัวนี้ทำให้เรารู้สึกตื่นตาไม่น้อย หลังจากจ้องมองอยู่ครู่หนึ่งเราก็กลับมาตั้งหน้าตั้งตาหาบ้านคุณคิมต่อ ซึ่งต้องขับรถวนไปวนมาอยู่สองรอบ กว่าจะเห็นว่าป้ายชื่อของบ้านซ่อนอยู่ในพุ่มไม้และมีถนนเล็กๆเข้าสู่ตัวบ้านหลบอยู่หลังแนวไม้ พอมาถึงจุดหมายปลายทาง ภาพแรกที่เห็นก็ทำให้เราหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เมื่อภาพของบ้านชนบทที่ปลูกไม้ดอกไม้ประดับอวดสีสวยสดไม่ซ้ำกันเลยปรากฏแก่สายตา
คุณคิม ภูมิสถาปนิกหนุ่มเจ้าของบ้านยืนยิ้มต้อนรับ พร้อมเชิญเราเข้าไปยังบริเวณบ้านซึ่งกว้างใหญ่ไพศาลนับร้อยเอเคอร์เลยทีเดียว เขาเล่าว่าที่ดินผืนนี้ตกทอดมาหลายชั่วอายุคนเช่นเดียวกับตัวบ้านที่มีอายุหลายร้อยปี ภายในที่ดินผืนนี้มีสิ่งปลูกสร้างอยู่รวมกลุ่มกันสามหลัง โดยบ้านหลังใหญ่ตั้งอยู่กลางบริเวณ ล้อมรอบด้วยสนามหญ้าเรียบเนียน ปัจจุบันมีเพียงคุณแม่ของคุณคิมอาศัยอยู่เพียงคนเดียว ถัดไปเป็นบ้านของคุณคิมที่ปรับปรุงจากโรงเลี้ยงวัว เขาจะมาอยู่ที่นี่เฉพาะวันหยุดสุดสัปดาห์ เนื่องจากวันธรรมดาต้องทำงานที่สำนักงานออกแบบของเขาที่ตั้งอยู่ในเมือง ส่วนอีกหลังหนึ่งเป็นโรงเรือนที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์