แม้เทคนิคการวาดภาพด้วยดินสอจะเป็นเหมือนพื้นฐานของงานทัศนศิลป์และการออกแบบ แต่เมื่อใส่ฝีมือและความตั้งใจแล้ว ก็อาจกลายเป็นภาพจิตรกรรมที่สวยล้ำค่าได้ Untitled_29
เหมือนผลงานของ คุณเมย์ -ปิยาภรณ์ จันทร์ศิริวิไลกุล ศิลปินสาวผู้หลงรักการดรออิ้งด้วยดินสอและใส่ความละเอียดลออลงไปในทุกเส้นที่ขีดทุกลายที่วาด สร้างเป็นงานศิลปะที่บอกเล่าเรื่องราวความคิดในมุมมองของตัวเอง โดยใช้ชื่อว่า Untitled_29
เส้นดำสายดาร์ก
“เมย์ชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก เลยไปเรียนศิลปะประยุกต์ที่ราชภัฏสวนดุสิต แต่ตอนจบมาเมย์ทำงานด้านกราฟิกตลอดเลย จนเริ่มคิดถึงงานวาดรูปและกลับมาวาดรูปจริงจังอีกครั้งเมื่อสัก 2-3 ปีมานี้ พอวาดแล้วก็โพสต์ลงไปในโซเชียล จนคนเริ่มเห็นและชอบงานของเรามากขึ้น ทำให้ได้งานออกแบบลวดลายบนแพ็กเก็จผลิตภัณฑ์ตามมา อย่างลายผ้าพันคอ ภาพประกอบเรื่องลงนิตยสาร รวมถึงลวดลายบนกระเป๋าหนัง
“เมย์ชอบงานดรออิ้งด้วยดินสอมาก ชอบโทนสีขาว เทา ดำ ซึ่งเวลาดรออิ้งเราสามารถคุมโทนสีเหล่านี้ได้ง่ายกว่า เมื่อก่อนเมย์ใช้ดินสอแท่งเดียวดรออิ้ง แต่พอมารู้จักดินสอไม้ที่มีเฉดเทาดำหลากหลาย เมย์ว่ามันทำให้เกิดโทนสีที่แตกต่างและทำให้ภาพดูมีชีวิตมากขึ้น เรื่องราวที่เมย์วาดส่วนใหญ่คือธรรมชาติ ประวัติศาสตร์ ศาสนา และชีวิตที่นำมาเปรียบเปรยเป็นเรื่องราวตามความคิดตัวเองออกมาในแนวดาร์กหน่อยๆ”
ศิลปะกับเทคโนโลยี
เพราะชอบทดลองสร้างสรรค์สิ่งใหม่ คุณเมย์จึงเริ่มเปลี่ยนจากการวาดลายเส้นดินสอบนกระดาษมาสู่การวาดบนแผ่นไม้ และทำให้ภาพวาดบนแผ่นไม้กลายเป็นของตกแต่งบ้านในรูปแบบใหม่ ทั้งยังมีการนำเทคโนโลยีมาผสมกับศิลปะเพื่อเพิ่มประสบการณ์ที่แตกต่าง
“เลือกเท็กซ์เจอร์ธรรมชาติมาใช้แทนกระดาษ เพื่อเสริมให้งานดรออิ้งสวยขึ้น งานชิ้นแรกที่ลองทำก็รู้สึกท้าทายมาก เพราะไม่เคยวาดบนพื้นที่ขนาดใหญ่มาก่อน ปกติวาดแค่ขนาด A2 A3 พอทำสำเร็จก็รู้สึกประทับใจมาก เป็นงานที่นำไปจัดแสดงในนิทรรศการ In Bloom ในชื่อความรัก ความงาม และความตาย ซึ่งพี่แมว (คุณภราดร กู้เกียรตินันท์ นักออกแบบ) ได้ซื้อไปแล้ว
“เมย์ยังอยากให้งานดรออิ้งของเราดูมีชีวิตมากขึ้น ก็เลยลองมาผสมกับเทคโนโลยี AR ที่ใช้งานผ่านแอพพลิเคชั่น Recall โดยเมย์จะวาดสิ่งที่ต้องการให้เคลื่อนไหวเพิ่มขึ้นมาจากงานดรออิ้งสองมิติ เมื่อใครโหลดแอพมาแล้วก็แค่ส่องไปที่งานดรออิ้งของเมย์ก็จะเห็นสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหวออกมาจากภาพนั้น อย่างเช่นภาพผีเสื้อที่กำลังกระพือปีกบินอยู่รอบๆ มันช่วยให้งานดรออิ้งของเราดูมีชีวิตมากขึ้นไปอีก”
เข้าถึงชีวิตด้วยศิลปะประยุกต์
ด้วยแนวคิดของศิลปะประยุกต์บวกกับฝีมือในด้านกราฟิกดีไซน์ที่ทำมาร่วมสิบปี ทำให้คุณเมย์ฝันอยากให้งานศิลปะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันได้มากขึ้นกว่าภาพสวยๆ ที่มีไว้แค่ชื่นชมในกรอบหรือในแกลเลอรี่เท่านั้น
“เมย์ยังมีเรื่องราวที่อยากวาด มีวัสดุธรรมชาติที่อยากนำมาใช้ รวมถึงเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่จะมาช่วยทำให้ภาพเขียนแบบเดิมๆ มีอะไรมากขึ้นอีก เช่น ลองวาดบนหินอ่อนแล้ว แต่สียังล่อนง่ายกว่าไม้มาก เราก็ต้องหาวิธีต่อไป แล้วก็ลองงานปั้นเพื่อเพิ่มมิติให้งานวาดขึ้นอีก และก็ยังอยากลองนำลวดลายที่วาดไปสร้างเป็นแพตเทิร์นบนของใช้ต่างๆ รวมถึงของตกแต่งบ้าน อย่างที่ผ่านมาเมย์เคยทำลายวอลล์เปเปอร์กับลายผ้าบุโซฟาเพื่อจัดแสดงเป็นงานศิลปะ ARTMORE Exhibition ทำให้ศิลปะมีมิติ จับต้องได้ และยังอยู่ในชีวิตประจำวันของผู้คนได้ง่ายขึ้นด้วย” ในอนาคตคุณเมย์จะทดลองประยุกต์งานศิลปะให้สนุกหรือนำเทคโนโลยีอะไรมาผสมอีกบ้าง เชิญไปติดตามกันได้ที่ UNTITLED29Project
บุคคล
ปิยาภรณ์ จันทร์ศิริวิไลกุล
เรื่อง: ภัทรสิริ โชติพงศ์สันติ์
ภาพ: ฤทธิรงค์ จันทองสุข