เปิดตัว 73 ศิลปินชั้นนำระดับโลก ที่ร่วมแสดงผลงานในงาน BAB 2022 CHAOS : CALM  โกลาหล : สงบสุข

41. คอสมาส พาฟลิดีส (Kosmas Pavlidis)

พ.ศ. 2521 เทสซาโลนิกิ กรีซ

คอสมาส ปาฟลีดีส เป็นช่างภาพที่อาศัยและทำงานอยู่ที่เทสซาโลนีกี กรีซ เขาเป็นผู้ร่วมก่อตั้งและผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการสถาบันศิลปะการถ่ายภาพร่วมสมัยสเตรีโอซิสซึ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2547 เขาได้เป็นภัณฑารักษ์ให้นิทรรศการกลุ่มและเดี่ยว การจัดฉายผลงานและเป็นบรรณาธิการให้หนังสือภาพถ่ายของศิลปินรุ่นใหม่ ๆ ที่สร้างงานผ่านเลนส์ 

งานของปาฟลีดีส แสดงถึงวิวัฒนาการและความเสื่อมโทรมซึ่งเป็นสองคั่วตรงข้าม ในขณะที่เปิดเผยผลต่อสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติจากการที่มนุษย์ได้ทำการบุกรุก ภาพถ่ายของเขาเปลี่ยนแปลงรูปแบบสถาปัตยกรรมใหม่ของภูมิทัศน์และคำนึงถึงความเป็นจริงคู่ขนาน วิธีการถ่ายภาพของเขาได้รับแรงบันดาลใจจากความทรงจำส่วนตัวที่ผลักดันให้เขาไปเยี่ยมชมและสำรวจเส้นทางเก่าที่คุ้นเคยรวมถึงถนนในชนบทและในเขตชานเมือง เพื่อบันทึกภาพทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยเศษเสี้ยวและหลักฐานของสังคมมนุษย์และโครงสร้างพังทลาย พาฟลิดีส เลือกที่จะถ่ายภาพด้วยกล้องฟอร์แมตขนาดใหญ่ โดยเชื่อว่าความเชื่องช้าของสื่อนี้ทำให้เขาได้ใช้เวลาในการประมวลผลและคำนึงถึงรูปถ่าย ไม่ว่าจะเป็นภาพทิวทัศน์หรือตัวบุคคล ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้เขาสนใจเกี่ยวกับรูปแบบขนาดใหญ่คือการมุ่งเน้นที่รายละเอียดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งทำให้ทุกอย่างในเฟรมมีความหมาย ผลงานของเขาได้รับการจัดแสดงทั่วโลก เช่น โครงการ Green moving projectในอเมริกาใต้ โบโกตา – Land of fire (Museo de Bogota, โคลอมเบีย, 2557); Imagined Homes, Thessaloniki Biennale แห่งศิลปะร่วมสมัยครั้งที่ 6 (Thessaloniki, Greece, 2560); Still Searching, เทศกาลภาพถ่ายเอเธนส์ (พิพิธภัณฑ์ Benaki, เอเธนส์, กรีซ, 2561); เรื่องราวภูมิทัศน์ พิพิธภัณฑ์ภาพถ่าย MOMus-Thessaloniki (เทสซาโลนิกิ กรีซ 2565)

42. อแมนด้า พึ่งโพธิปักขิยะ

เกิด พ.ศ. 2535 แอตแลนตา สหรัฐอเมริกา

อแมนด้า พึ่งโพธิปักขิยะ เป็นศิลปินสหวิยาการ นักการศึกษา และนักเคลื่อนไหว ในฐานะศิลปินพำนักใน เอนวายซี คอมมิชชั่น ออน ฮิวแมนไรท์ส์ ชุดผลงาน I Still Believe in Our City ของพึ่งโพธิปักขิยะ ที่เฉลิมฉลองภาวะไม่จำยอมของกลุ่มคนชาวเอเชียอเมริกันและชาวเกาะแปซิฟิก (AAPI) ผลงานชุดนี้ได้รับชมเป็นนับล้านครั้งทั้งในนิวยอร์กและจากทั่วโลกผ่านป้ายบิลบอร์ดบนอาคารแอตแลนติกเทอร์มินอล สถานีรถไฟใต้ดิน รวมถึงช่องทางโซเชียลมีเดีย จากเหตุการณ์ยิงกราดในแอตแลนตาเมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2561ผลงานในชุดนี้ได้ถูกตีพิมพ์เป็นปกนิตยสารไทม์ ตั้งแต่ผลงานจิตรกรรมบนผนัง การสร้างโลกเสมือนจริง (AR) ประติมากรรมพิมพ์สามมิติ และศิลปะจัดวางแบบอินเตอร์แอคทีฟ พึ่งโพธิปักขิยะทำให้สิ่งที่มองไม่เห็นปรากฏตัวขึ้นได้ เธอค้นคว้าเกี่ยวกับโลกผ่านกล้องจุลทรรศน์ ความทรงจำใกล้ตัว  และพลังของการรวมตัวกัน เธอท้าทายผู้ชมให้ฉุกคิดชีวิตรอบๆตัวพวกเขา และบ่อยครั้งเธอก็ช่วยเปิดให้ผู้ชมเห็นบางสิ่งในมิติที่ไม่เคยเห็น ความยืดหยุ่น และความงามของกลุ่มคนชายขอบ ผลงานของเธอได้เคยจัดแสดงอยู่ที่ คูเปอร์ยูเนียน  ไทม์สแควร์  กูเกิล  ลินคอล์นเซ็นเตอร์ และได้รับความสนใจจาก เดอะนิวยอร์กไทม์ส์ ฟาสต์คอมพานี และเดอะ การ์เดียน เธอได้รับการสนับสนุนจากมูลนิธิสโลน  มูลนิธิเดอะ คาเฟ่ รอยัล คัลเจอร์รัล และมูลนิธิเจอโรม ผลงานของเธอยู่ในคอลเลคชั่นถาวรของ พิพิธภัณฑ์โกลด์เวลโอเพนแอร๋ ไลบรารี่ออฟคองเกรส พิพิธภัณฑ์ไชนีสอินอเมริกา และพิพิธภัณฑ์วิคตอเรียและอัลเบิร์ต ในลอนดอน ช่วงแรกที่เธอเริ่มประกอบอาชีพ พึ่งโพธิปักขิยะได้ทำงานเป็นนักวิจัยค้นคว้าเกี่ยวกับโรคอัลไซเมอร์ ที่โคลัมเบีย เมดดิคัล เซ็นเตอร์ และได้รับการศึกษาระดับปริญญาบัณฑิตในสาขาสร้างสรรค์จากสถาบันแพรตต์ ปัจจุบันเธอทำงานชื่อ FINDINGS จิตรกรรมฝาผนังยกย่องผู้หญิงและวิทยาศาสตร์ ร่วมกับมูลนิธิไฮซิง-ไซมอนส์

43. คาเมรอน แพลทเทอร์ (Cameron Platter)

เกิด พ.ศ. 2521 โจฮันเนสเบิร์ก แอฟริกาใต้

งานของ คาเมรอน แพลตเตอร์ ไม่ว่าในประติมากรรม ภาพวาด วิดีโอ คอลลาจ กวีนิพนธ์ พรม หรือเว็บไซต์ ได้กรองข้อมูลจำนวนมหาศาลที่มีอยู่ในปัจจุบันเพื่อนำมาใช้ ในรูปแบบที่เป็นเอกลักษณ์และแปลกประหลาด การเบลอความแตกต่างระหว่างความสูงและความด้อย วิธีการผสมผสานเทคนิคในการสร้างงานศิลปะซึ่งได้ดึงแรงบันดาลใจจากแหล่งต่างๆเช่น อาหารจานด่วน ประวัติศาสตร์ศิลปะ นิเวศวิทยา ประสาทหลอน ภูมิทัศน์ การโฆษณา การบำบัดและความบริโภคนิยม ผลงานของ แพลทเทอร์ ได้แสดงในนิทรรศการที่ MoMA นิวยอร์ก Impressions from South Africa, 1965 to Now), SF MoMA (Public Intimacy: Art and Other Ordinary Acts in South Africa) งาน Venice Biennale ครั้งที่ 55 (Imaginary Fact, Contemporary South African Art and the Archive) และ Le Biennale de Dakar นอกจากนั้นผลงานของเขาได้รับการตีพิมพ์ในสิ่งพิมพ์ต่างๆ เช่น Artforum, The Los Angeles Times, The Guardian, The Wall Street Journal, Vice Magazine, NKA Journal of Contemporary African Art, L’Officiel และ Art Africa งานของเขาเป็นส่วนหนึ่งของคอลเลกชันถาวรของสถาบันต่างๆ เช่น MoMA, New York, The Zietz MOCAA Collection, The Bass Museum of Art, The Margulies Collection และ Iziko South African National Gallery เขาอาศัยและทำงานในควาซูลู-นาตาล แอฟริกาใต้

44. มงคล เปลี่ยนบางช้าง

เกิด พ.ศ. 2508 กรุงเทพฯ ประเทศไทย

มงคล เปลี่ยนบางช้างได้เริ่มทำงานศิลปะการแสดงตั้งแต่ปี พ.ศ. 2538 เขาเป็นผู้อำนวยการของ blurborders International Performance Art eXchange มงคลเป็นศิลปินทางเลือกที่ทำกิจกรรมศิลปะมากมายเกี่ยวกับปัญหาสังคม ในช่วง 28 ปี ของการแสดงศิลปะของเขา เขาได้รับเชิญจากเทศกาลทั้งในและต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นยุโรป อเมริกา และเอเชีย เช่น เยอรมนี โปแลนด์ ยูเครน สโลวาเกีย ฮังการี สาธารณรัฐเช็ก สหรัฐอเมริกา แคนาดา เม็กซิโก จีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ไต้หวัน ฮ่องกง อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ เวียดนาม มาเลเซีย สิงคโปร์ อินเดีย เมียนมาร์ ในงานศิลปะของเขา เขาใช้ร่างกายและวัตถุของเขาเพื่อสื่อถึงความโกลาหลทางสังคม – ทัศนคติทางการเมือง การรุกล้ำและปฏิสัมพันธ์ สำหรับเขาการแสดงของเขาคล้ายกับกวีนิพนธ์ชีวิต เนื่องจากเงื่อนไขแตกต่างกันไปเสมอทั้งในเวลาและพื้นที่

45. ทาซีน ไกยัม (Tazeen Qayyum)

เกิด พ.ศ. 2516 การาจี ปากีสถาน

ทาซีน ไกยัม (she/her) เป็นศิลปินสหสาขาวิชาชีพชาวปากีสถาน-แคนาดา เธอได้รับการฝึกฝนให้เป็นจิตรกรตามขนบแบบแผนของชาวเอเชียใต้และเปอร์เซีย ต่อมาไกยัมได้ศึกษาการใช้วัสดุและกระบวนการใหม่ ๆ ผ่านการวาดภาพ ศิลปะจัดวางำ ประติมากรรม วิดีโอ และการแสดง จากปัญหาที่ซับซ้อนของการเป็นเจ้าของและการอยู่ผิดที่ผิดทางในบริบททางสังคมและการเมือง ศิลปะของเธอเป็นวิธีสำหรับเธอในการนำทางอัตลักษณ์และความเชื่อที่อยู่ในการพลัดถิ่น

งานของไกยัมได้รับการจัดแสดงทั่วโลกและรวมอยู่ในคอลเล็กชั่นของ Royal Ontario Museum โตรอนโต TD Canada Trust Permanent Collection โตรอนโต หอศิลป์ Robert McLaughlin Oshawa พิพิธภัณฑ์เวลท์เวียนนา กระทรวงการต่างประเทศจีน เผิงโจว ประเทศจีน Doris McCarthy Gallery มหาวิทยาลัยโตรอนโต หอศิลป์แห่งชาติอัมมาน จอร์แดน และหอศิลป์แห่งชาติ เนปาล ไกยัมได้รับปริญญาตรีด้านทัศนศิลป์จาก National College of Arts Lahore ประเทศปากีสถาน ปี พ.ศ. 2539 และปัจจุบันอาศัยและทำงานใน Oakville ประเทศแคนาดา

46. ชิว จือเจีย (Qiu Zhijie)

เกิด พ.ศ. 2512 ฝูเจี้ยน ประเทศจีน

ชิว จือเจีย เกิดในปี พ.ศ. 2512  ในมณฑลฝูเจี้ยน ในปี พ.ศ. 2535 เขาสำเร็จการศึกษาจากแผนกภาพพิมพ์ที่สถาบันวิจิตรศิลป์เจ้อเจียง เมืองหางโจว ปัจจุบันเขาอาศัยและทำงานในปักกิ่ง เขาเป็นศิลปินจีนร่วมสมัยที่ทำงานด้านวิดีโอและการถ่ายภาพเป็นหลัก โดยรวมแล้ว งานของ ชิว แสดงให้เห็นถึงการต่อสู้ระหว่างพลังแห่งโชคชะตาและการยืนยันตนเอง ประเด็นทั่วไปอื่นๆ ได้แก่ การกระจายตัวของสังคมและความไม่ยั่งยืน

นิทรรศการที่โดดเด่นของศิลปินเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2535 China’s New Art, Post-1989 ที่ Hanart Gallery และ Hong Kong Arts Centre ภายในปี พ.ศ. 2542 งานของเขาเริ่มได้รับความสนใจจากต่างประเทศ เมื่อเขาได้รวมแสดงงาน: Revolutionary Capitals: Beijing-Londonที่สถาบันศิลปะร่วมสมัยลอนดอน ในปี 2550 เขามีนิทรรศการเดี่ยวครั้งแรกในสหรัฐอเมริกาที่หอศิลป์ Chambers Fine Art ในนิวยอร์ก

ในปี พ.ศ. 2548 ผลงานของเขาได้รับการจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ Victoria and Albert Museum’s Between Past And Future: New Photography And Video From China รวมทั้งผลงาน Tattoo 1 ซึ่งคำนึงถึงความคิดของ ชิว เกี่ยวกับยุคสมัยที่สื่อมีความอิ่มตัว”สัญญาณและรหัสมีอำนาจเหนือมนุษย์ที่แท้จริง และร่างกายของเราได้กลายเป็นเพียงพาหนะของพวกเขา” ตัวอักษรจีน ‘ปู้’ – หมายถึง “ไม่” – ได้เขียนลงบนร่างกายของศิลปินและบนผนังด้านหลังเขา เพื่อสร้างภาพลวงตาของลลานรักอักษรที่ลอยออกจากร่างกาย

47. เบน ควิลท์ตี้ (Ben Quilty)

เกิด พ.ศ. 2516 ซิดนีย์ ออสเตรเลีย

เบน ควิลท์ตี้ เป็นทายาทรุ่นที่ห้าของนักโทษคาทอลิกชาวไอริชที่ถูกส่งตัวไปยังออสเตรเลียในช่วงทุพภิกขภัยครั้งใหญ่ในไอร์แลนด์ในปี พ.ศ. 2388 ควิลท์ตี้ เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางจากภาพเขียนสีน้ำมันที่หนาและมีผิวสัมผัส นอกจากนั้นเขายังทำงานผ่านสื่อหลากหลายประเภท เช่น ภาพวาด ภาพถ่าย ภาพยนตร์ ประติมากรรม และการจัดวาง ผลงานของเขามักเป็นภาพสะท้อนของเหตุการณ์ทางสังคมและการเมือง ตั้งแต่วิกฤตผู้ลี้ภัยทั่วโลกในปัจจุบันไปจนถึงประวัติศาสตร์สังคมที่ซับซ้อนของประเทศออสเตรเลีย เขามักจะวิพากษ์วิจารณ์แนวคิดเกี่ยวกับอัตลักษณ์ ความรักชาติ และการเป็นเจ้าของผลงานของ Quilty ได้รับการจัดแสดงในนิทรรศการระดับชาติและระดับนานาชาติที่สำคัญหลายแห่ง รวมถึง ‘Truth and Likeness’ National Portrait Gallery, Canberra (2549); ‘Together in Harmony for 50 Years’, ศูนย์แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมเกาหลี, โซล, เกาหลี (พ.ศ. 2554); ‘Trigger-Happy: Ben Quilty’s Brave New World’, Drill Hall Gallery มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย (พ.ศ. 2556); ‘Dark Heart’ แอดิเลดสองปีของศิลปะออสเตรเลีย, หอศิลป์แห่งเซาท์ออสเตรเลีย (พ.ศ. 2557); พิพิธภัณฑ์ศิลปะ ‘พาโนรามา’ Tarrawarra (พ.ศ. 2559); ‘จิตรกรรม. จิตรกรรมเพิ่มเติม ‘ศูนย์ศิลปะร่วมสมัยของออสเตรเลีย (พ.ศ. 2559); ‘When Silence Falls’, หอศิลป์แห่ง NSW (พ.ศ. 2559); ‘Mad Love’ (A3), เบอร์ลิน (พ.ศ. 2560) และ’ NGV Triennial’ (พ.ศ. 2560); หอศิลป์ ‘Quilty’ แห่งเซาท์ออสเตรเลีย, หอศิลป์ควีนส์แลนด์ | Gallery of Modern Art, Art Gallery of NSW (พ.ศ. 2562)

Quilty เข้ารอบสุดท้ายในรางวัลอันทรงเกียรติของ Wynne และ Archibald และได้รับรางวัล Doug Moran National Portrait Prize ในปี พ.ศ. 2552 และรางวัล Archibald Prize ในปี พ.ศ. 2554 ด้วยภาพเหมือนของศิลปิน Margaret Olley ในปี พ.ศ. 2554 อนุสรณ์สถานสงครามแห่งออสเตรเลียได้มอบหมายให้คิลตีเดินทางไปอัฟกานิสถานในฐานะศิลปินสงครามอย่างเป็นทางการของออสเตรเลีย ผลงานศิลปะที่จัดแสดงที่ National Art School Gallery ในปี พ.ศ. 2556 ได้รับการยกย่องและได้ไปทัวร์หอศิลป์ทั่วออสเตรเลียจนถึงปี พ.ศ. 2559 และในปี พ.ศ. 2557 เขาได้รับเลือกให้เป็นผู้ชนะโดยรวมของรางวัล Prudential Eye Award ที่สิงคโปร์ และได้รับเชิญให้เป็น ชาวออสเตรเลียคนแรกที่จัดนิทรรศการเดี่ยวที่ Saatchi Gallery ในลอนดอน (พ.ศ. 2557) เขาเป็นตัวแทนของ Jan Murphy Gallery, Brisbane, Tolarno Galleries, Melbourne และ Arndt Art Agency, Berlin Ben Quilty อาศัยและทำงานในประเทศ Gundungurra Country ทางใต้ของซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย

48. อัลวิน รีอามิลโล (Alwin Reamillo)

เกิด พ.ศ. 2507 มะนิลา ฟิลิปปินส์

อัลวิน รีอามิลโล ศึกษาด้านศิลปกรรมที่ เดอะฟิลิปปินส์ไฮสคูลฟอร์ดิอาร์ตส์ มหาวิทยาลัยเดอะฟิลลิปปินส์คอลเลจออฟไฟน์อาร์ตส์ ดับเบิลยู.เอ. สคูลออฟวิชวลอาร์ตส์ และเวสเทิร์นออสเตรเลียนอะคาเดมีออฟเพอร์ฟอร์มมิ่งอาร์ตส์

เขาเริ่มการทำงานด้านศิลปะในฐานะครูสอนศิลปะที่เดอะฟิลิปปินส์ไฮสคูลฟอร์ดิอาร์ตส์ เขาสร้างสตูดิโอสำหรับศึกษาผลงานสื่อผสมเชิงทดลอง และการค้นหาและเรียนรู้ผ่านการเล่นอย่างสร้างสรรค์ เขาได้ริเริ่มโครงการร่วมมือกันที่ผสมผสานการใช้จิตรกรรมสื่อผสม ศิลปะจัดวาง การเชิดหุ่นแบบเล่นกับเงา วิดีโอ และการแสดง หลังจากที่เขาย้ายถิ่นฐานไปที่ออสเตรเลียในปี พ.ศ. 2538 เขาได้สานต่อความสนใจเกี่ยวกับความทรงจำ การเคลื่อนย้าย การแลกเปลี่ยนและข้ามกันระหว่างวัฒนธรรมที่แตกต่าง การร่วมมือกันของชุมชน และประสบการณ์ในการย้ายไปมาระหว่างหลายวัฒนธรรม เขาก็ยังสนใจที่จะวินิจฉัยว่าการตอบโต้เหล่านี้จะสามารถเปลี่ยนวิธีคิดได้อย่างไร ผ่านการสืบเสาะค้นหาของการเชื่อมโยงของการตั้งอาณานิคม การพลัดถิ่น และโลกาภิวัฒน์ของวัฒนธรรม รีอามิลโลได้ร่วมมือกับกลุ่มชุมชนหลากหลายไม่ว่าจะเป็นในภูมิภาคออสเตรเลียหรือประเทศอื่น โดยเขาพัฒนางานศิลปะการมีส่วนร่วม ‘ประติมากรรมสังคม’ ในรูปแบบของ ‘ยานพาหนะ/เรือ/-งานฝีมือ’ เป็นการตอบสนองต่อบริบทและประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โครงการใหม่ ๆ ของเขามักถูกพัฒนาผ่านกระบวนการ ‘ล่า และ รวม’ อย่างยิ่งใหญ่ ซึ่งตัวศิลปินได้ตีความใหม่ให้ ‘ล่า’ หมายถึงอุปกรณ์หรือของที่ใช้แล้วส่วน ‘รวม’ หมายถึงการรวมตัวของคน

รีอามิลโลได้แสดงงานในออสเตรเลียและในฟิลลิปปินส์ และได้เข้าร่วมแสดงผลงานในนิทรรศการระดับประเทศและนานาชาติ สำหรับโครงการร่วมทำและศิลปินพำนัก เช่น  Polyphony: Southeast Asia (พิพิธภัณฑ์ศิลปะนานจิงยูนิเวอร์ซิตี้ออฟดิอาร์ตส์ พ.ศ. 2562) Artist Making Movement เอเชียน อาร์ต ไบเอนเนียล (พิพิธภัณฑ์ศิลปกรรมแห่งชาติไต้หวัน พ.ศ. 2558) Sculpture by the Sea Bondi (ซิดนีย์ พ.ศ. 2558) The Roving Eye: Contemporary Art from Southeast Asia (อาร์เตอร์/สเปซฟอร์อาร์ต พ.ศ. 2557) ฟูกูโอกะ เอเชียน อาร์ต เทรียนนาเล่ ครั้งที่ 3 (ฟูกูโอกะ เอเชียน อาร์ต มิวเซียม พ.ศ. 2550) 

รีอามิลโลได้รับรางวัลจากมูลนิธิฟรีแมนฟอร์เอเชียนอาร์ตติสท์เฟลโลชิป เวอร์มอนต์ สตูดิโอ เซ็นเตอร์ สหรัฐอเมริกา ในปี พ.ศ. 2539 และในปี พ.ศ. 2537 ได้รับรางวัลเธอทีนอาร์ตติสท์จากคัลเจอร์รัลเซ็นเตอร์ออฟเดอะฟิลลิปปินส์

ปัจจุบันเข้าแบ่งเวลาอยู่ระหว่างมะนิลาและเพิร์ท

49. อริญชย์ รุ่งแจ้ง

เกิด พ.ศ. 2518 กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย

อริญชย์ รุ่งแจ้ง เป็นศิลปินผู้บุกเบิกศิลปะจัดวางในประเทศไทย การสร้างสรรค์ของเขาเกี่ยวพันกับประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมถึงสัญลักษณ์ ความทรงจำ และความเปลี่ยนแปลงทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง และศึกษาถึงอิทธิพลที่สิ่งเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อชีวิตประจำวันของแต่ละบุคคล นอกจากนี้ผลงานของอริญชย์มักนำเสนอข้อมูลทางประวัติศาสตร์เชิงลึกจากหลายช่วงเวลา สถานที่ และภาษา และมีการซ้อนทับกันของเรื่องราวทั้งประเด็นหลักและประเด็นรองด้วย อริญชย์ รุ่งแจ้งสนใจมุมมองทางประวัติศาสตร์ไทยที่มักไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก ว่ามีการบรรจบกับพื้นที่และบริบทในยุคปัจจุบันได้อย่างไรบ้าง โดยมีวัตถุเป็นสื่อที่ช่วยโยงเหตุการณ์ที่แม้จะห่างกันทางพื้นที่หรือเวลาให้เชื่อมหากันได้  ในการทำงานของเขา อริญชย์ รุ่งแจ้งใช้สื่อหลายประเภท โดยเฉพาะวิดีโอ และผลงานศิลปะจัดวางเฉพาะพื้นที่ ด้วยวิธีการจำแนกข้อมูล และการค้นคว้าเชิงประวัติศาสตร์รวมกับประสบการณ์ในชีวิตประจำวันทั่วไป ผลงานของอริญชย์ จึงเป็นการย้อนกลับไปมองเรื่องเล่าประเด็นหลัก (master narrative) ผ่านการเกิดและกระทำของเหตุการณ์เล็ก ๆ 

นิทรรศการล่าสุดของเขารวมถึง Documenta 14 (เอเธนส์ กรีซ และคาสเซิล เยอรมนี พ.ศ. 2560) Mongkut (พิพิธภัณฑ์ CAPC Musée d’art contemporain บอร์โดซ์ ฝรั่งเศส พ.ศ. 2558) Satellite 8 (สถาบันศิลปะ Jeu de Paume ปารีส พ.ศ. 2558) เขาได้รับรางวัล Apb Foundation Signature Art Prize (พ.ศ. 2557) และเป็นตัวแทนประเทศไทย จัดแสดงนิทรรศการ Golden Teardrop ที่ไทยพาวิลเลียน เทศกาลศิลปะนานาชาติ เวนิส เบียนนาเล่ ครั้งที่ 55 (พ.ศ. 2556) นอกจากนี้ อริญชย์ รุ่งแจ้งได้ร่วมแสดงในเทศกาลศิลปะระดับนานาชาติอื่น ๆ อีกมากมาย อาทิ ซิดนีย์ เบียนนาเล่ ครั้งที่ 18 (พ.ศ. 2555) Bandung ‘City Pavilion’ ที่เซี่ยงไฮ้ เบียนนาเล่ (พ.ศ. 2555) และสิงคโปร์ เบียนนาเล่ ครั้งที่ 3 ที่ท่าอากาศยาน Old Kallang (พ.ศ. 2555)

50. ทอม แซ็คส์ (Tom Sachs)

เกิด พ.ศ. 2509, นิวยอร์ค, สหรัฐอเมริกา

ทอม แซ็คส์ เป็นศิลปินที่ทำงานประติมากรรมซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากไอคอนของแนวคิดสมัยใหม่ บริโภคนิยมและการออกแบบ หลังจากได้ศึกษาที่สมาคมสถาปัตยกรรมที่ลอนดอนเมื่อปี พ.ศ. 2530 แซ็คส์จบปริญญาศิลปศาสตรบัณฑิตจากวิทยาลัยเบนนิงตัน รัฐเวอร์มอนต์เมื่อปี พ.ศ. 2532 เขาได้เข้าครอบครองอัลลายด์แมชีเนอรีเอ็กซ์เชนจ์ในเขตดาวน์ทาวน์ของนิวยอร์คซิตี้ เปลี่ยนชื่อเป็นอัลลายด์คัลเชอรัลพรอสเธติกส์ แล้วเริ่มการทำงานแบบสตูดิโอ แซคส์และผู้ช่วยประจำสตูดิโอได้ใช้สตูดิโอและวัสดุที่พอประมาณอย่างแกนโฟม สัมฤทธิ์ ไม้อัด สีทารถยนต์และกาวร้อนสร้างงานประติกรรมรูปไอคอนวัฒนธรรมประชานิยมตลอดจนโครงการด้านสิ่งแวดล้อมที่ให้ผู้ชมงานมีส่วนร่วม เช่น นัตซีส์ โครงการสำรวจอวกาศและพิธีชงชา เป็นต้น

​​ประติมากรรมของแซ็คส์หลายชิ้นแสดงถึงกระบวนการสร้าง เพื่อให้มองเห็นสกรูและตะเข็บโดยเจตนา ด้วยวิธีนี้ แม้แต่งานที่ถือว่าสมบูรณ์ก็ไม่จำเป็นงานที่”เสร็จ” ผลงานของ แช็คส์ ได้รับการจัดแสดงที่ Centre Georges Pompidou ในปารีส, พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ในซานฟรานซิสโก แคลิฟอร์เนีย, Whitney Museum of American Art ในนิวยอร์ก, นิวยอร์ก และพิพิธภัณฑ์ Solomon R. Guggenheim ในนิวยอร์ก โดยมีนิทรรศการเดี่ยว ได้แก่ Art Sonje Center ในกรุงโซล Astrup Fearnley ในโคเปนเฮเกน พิพิธภัณฑ์ Noguchi และพิพิธภัณฑ์บรูคลินในนิวยอร์ก และ Fondazione Prada ในมิลาน งานศิลปะของ แซ็คส์มีความหมายนอกเหนือจากพิพิธพันธ์และของสะสม เพราะเขาขยายขอบเขตระหว่างศิลปะกับชีวิต ผ่านการร่วมมือกับ Nike และโครงการต่างๆ เช่น Space Program