Poppy
ชื่อวิทยาศาสตร์: Papaver sp.
วงศ์: Papaveraceae
ประเภท: ไม้ดอกอายุสั้น
ลำต้น: พุ่มสูง 60-90 เซนติเมตร ลำต้นแตกกิ่งก้าน มีน้ำยางสีขาว ผิวลำต้นมีเส้นขนยาว
ใบ: ใบรูปใบหอกแคบ ปลายแหลม ขอบหยักเว้าลึกแบบขนนก
ดอก: มีทั้งดอกชั้นเดียวและดอกซ้อน กลีบดอกเรียงเป็นรูปถ้วย ขนาด 7-8 เซนติเมตร กลีบดอกมีสีชมพู แดง และแดงขลิบขอบขาว บางพันธุ์กลางดอกมีสีดำ
ผล: ผลแห้งเมื่อแก่แตกออก เมล็ดรูปไต
อัตราการเจริญเติบโต: ช้า
ดิน: ชอบดินปลูกชุ่มชื้น ระบายน้ำดี
แสงแดด: แสงแดดเต็มวัน ชอบอากาศเย็น
น้ำ: ปานกลาง
การขยายพันธุ์: เพาะเมล็ด
การใช้งานและอื่นๆ: ปลูกเป็นไม้ประดับแปลง
เกร็ดน่ารู้: มีถิ่นกำเนิดในยุโรป เอเชีย แอฟริกา ทางตะวันออกของสหรัฐอเมริกา โดยเริ่มรู้จักดอกป็อปปี้ในช่วงสงครามนโปเลียน ต่อมาพบบานเป็นทุ่งกว้างในฝรั่งเศสและเบลเยียม ตามซากปรักหักพังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ต่อมามาดาม E.Guerin ได้ประดิษฐ์ดอกป็อปปี้ขายในวันสงบศึกเพื่อหารายได้ให้เด็กยากจนที่เกิดจากผลพวงของสงครามในแถบยุโรป จนถึง ปี ค.ศ. 1921 ได้ใช้ดอกป็อปปี้เป็นดอกไม้สัญลักษณ์วันทหารผ่านศึก
