โมกสิริกิติ์
ชื่อวิทยาศาสตร์: Wrightia sirikitiae D.J.Middleton & Santisuk
วงศ์: Apocynaceae
ประเภท: ไม้ต้นขนาดกลาง
ความสูง: สูงได้ถึง 6 เมตร บางต้นแคระแกร็นคล้ายบอนไซ
ลำต้น: เปลือกต้นขรุขระ สีเทาอมน้ำตาล ทุกส่วนมีน้ำยางสีขาว
ใบ: ใบเดี่ยวออกตรงข้าม รูปรีหรือรูปขอบขนาน กว้าง 1.5 – 4 เซนติเมตร ยาว 3 – 10 เซนติเมตร ปลายใบแหลม โคนใบมน ใต้ใบมีขนอ่อนปกคลุม
ดอก: ดอกเดี่ยวออกที่ปลายยอด ดอกบานมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 4 – 5 เซนติเมตร กลีบดอก 5 กลีบ สีขาว กลางดอกมีรยางค์เป็นขนยาว กลิ่นหอมอ่อนๆ ออกดอกเดือนกุมภาพันธ์ – เมษายน
ผล: เป็นฝัก ออกเป็นคู่กางออก เมื่อแก่มีสีน้ำตาลและแตกออก ภายในมีเมล็ดจำนวนมาก ปลายเมล็ดมีขนติดที่โคนช่วยกระจายพันธุ์
อัตราการเจริญเติบโต: ช้า
ดิน: ดินร่วนระบายน้ำดี
น้ำ: ปานกลาง ทนแล้ง ไม่ทนน้ำท่วมขัง
แสงแดด: ตลอดวัน นิยม
ขยายพันธุ์: เสียบยอดและเพาะเมล็ด
ค้นพบครั้งแรกโดยศาสตราจารย์ ดร.ธวัชชัย สันติสุข บนเขาหินปูนในจังหวัดสระบุรี ต่อมาท่านได้ร่วมมือกับ David John Middleton ผู้เชี่ยวชาญพรรณไม้ ในกลุ่มนี้ จัดทำคำบรรยายลักษณะ และขอพระราชทานพระนามสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถ มาตั้งเป็นคำระบุชนิดเมื่อปี พ.ศ. 2544
