บ้าน บ้าน ฉบับที่ ๑ “ช้าๆแต่ว่ายั่งยืน“
“บ้าน บ้าน” เดินทางออกจากกรุงเทพฯเพื่อไปเห็นวิถีชีวิตและแนวคิดที่ต่างออกไป จังหวะชีวิตของคนต่างจังหวัดนั้นเชื่องช้ากว่าในเมืองใหญ่ วิธีที่ผู้คนดื่มด่ำกับความสุขระหว่างวันจึงไม่ต้องแข่งกับเวลา เป็นความสุขที่ค่อยเป็นค่อยไป ทว่าอยู่ยืน
ผู้คนที่”บ้าน บ้าน”ไปพบเจอมานั้น ส่วนมากเป็นคนพลัดถิ่น ที่มาตกหลุมรักกับท้องถิ่นใหม่ ด้วยเหตุผลและแรงจูงใจต่างๆกัน แต่ทุกคนมีสิ่งที่เหมือนกัน คือ ดำรงชีวิตอยู่โดยมีศิลปะเป็นเพื่อน
“ศิลปะ” นั้นมีอยู่รอบตัว ทั้งยังเป็นสิ่งที่เราสามารถสร้างสรรค์ได้ด้วยมือของเราเองตลอดเวลา หากเราเหนี่ยวนำศิลปะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการดำรงชีวิต น่าจะช่วยให้เกิดสุนทรียภาพกับตัวเอง และยังเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้คนรอบข้างอีกด้วยอย่างเป็นอัตโนมัติ
ลองมาดูตัวอย่างจากเรื่องราวและผู้คนใน “บ้าน บ้าน” เล่มนี้ แล้วจะพบว่า เมื่อเรามอบศิลปะและเวลาให้กับตัวเองแล้ว ผลที่ได้นั้นเป็นอย่างไร
