ว่านเพชรน้อยตัวเมีย/ว่านเพชรไพรวัลย์/ว่านเหล็กไหล
ชื่อวิทยาศาสตร์: Stahlianthus padicellustus Chaveer. & Mokkamul
วงศ์: Zingiberaceae
ประเภท: ไม้ล้มลุก อายุหลายปี
ลำต้น: เหนือดิน สูงประมาณ 30 เซนติเมตร มีเหง้าทอดเลื้อยใต้ดิน รูปไข่แคบยาว มักไม่แตกแขนง เนื้อในหัวสีเหลืองอมน้ำตาล
ใบ: เดี่ยวเรียงสลับระนาบเดียว รูปใบหอก โคนใบสอบปลายใบแหลม ขอบใบเป็นคลื่นเล็กน้อย
ดอก: ช่อดอกออกก่อนผลิใบ ดอกสีขาวกลีบปากแต้มสีเหลือง
ดิน: ดินร่วน
น้ำ: ปานกลาง เมื่อถึงฤดูหนาวจะพักตัว ควรงดให้น้ำเพื่อป้องกันไม่ให้เหง้าเน่าเสียหาย
แสงแดด: ครึ่งวัน
ขยายพันธุ์: แยกเหง้าหรือปักชำ
การใช้งานและอื่นๆ : เป็นว่านคงกระพันชาตรีที่นิยมใช้กันมาแต่โบราณ เชื่อว่าหากนำมาเสกแล้วกินจะช่วยให้ทนต่ออาวุธและของมีคม ♦ ว่านเพชรไพรวัลย์ ใบเป็นคลื่นมีริ้วด่างสีขาวตามขอบใบ ♦ ว่านเหล็กไหล เนื้อในหัวสีขาว ใบสีเขียวเข้มเป็นมันกว่าแผ่นใบเป็นคลื่นถี่กว่า ทั้งสองชื่อเป็นว่านทางคงกระพันชาตรีและเสน่ห์เมตตามหานิยม
