ว่านลูกไก่ทอง

ว่านลูกไก่ทอง หลายคนอาจจะรู้จักกันแล้ว แต่รู้หรือไม่ว่าต้นไม้ชนิดนี้จัดอยู่ในกลุ่มเฟินที่ปลูกเลี้ยงง่าย ดูแลไม่ยาก และนอกจากนี้ยังมีสรรพคุณทางยาอีกด้วย

กูดเสือ/ขนไก่น้อย/โพสี/เฟินลูกไก่ทอง/ละอองไฟฟ้า/ว่านไก่น้อย/หัสแดง ชื่อวิทยาศาสตร์: Cibotium barometz (L.) J.Sm. วงศ์: Cibotiaceae ประเภท: เฟินดิน อายุหลายปี ความสูง: 1 – 2 เมตร ลำต้น เป็นเหง้าสั้นๆ มีขนยาวสีเหลืองทองเป็นมันปกคลุม ใบ: เรียงเวียนสลับ ใบประกอบแบบขนนกหลายชั้น รูปสามเหลี่ยม ก้านใบใหญ่ สีน้ำตาลแกมดำ  โคนก้านมีขน กลุ่มของอับสปอร์เกิดใกล้กับเส้นกลางใบ ดิน: ดินร่วน น้ำ: ปานกลาง ความชื้นในอากาศสูงและอากาศเย็น แสงแดด: รำไร ขยายพันธุ์: แยกเหง้าหรือเพาะสปอร์ การใช้งานและอื่นๆ : เป็นว่านทางโชคลาภ โบราณเล่าขานว่าบ้านไหนที่ปลูกเลี้ยงไว้ เมื่อได้ยินเสียงไก่ร้อง บ้านนั้นก็จะได้ลาภ เป็นสมุนไพรที่ใช้กันมาแต่โบราณ โดยนำขนที่ปกคลุมเหง้าและใบอ่อนมาปิดบาดแผลสด เพื่อห้ามเลือด ปัจจุบันเป็นไม้ประดับที่เสาะหากันในกลุ่มผู้ชื่นชอบเฟิน ในธรรมชาติพบตามป่าดิบชื้นทั่วทุกภาค ปัจจุบันหาดูได้ยากเพราะเกือบสูญพันธุ์จากป่า